Het verhaal

Het begon voor Nico en Marie Schipper uit Schellinkhout (Noord-Holland) allemaal in het begin van de jaren negentig. Op aanvraag van zuster Raphaël die een school in Marie's geboorteland Rwanda onder haar hoede had, stuurden ze met financiële steun van de Parochiële Charitatieve Instelling (PCI) van Hoorn een aantal naaimachines naar de school. Maar na de oorlog en genocide in 1994 kwam alles in een stroomversnelling. Marie ging in 1996 terug naar haar geboorteland Rwanda om haar familie op te zoeken. Ze schrok enorm door wat ze daar aantrof. Door de genocide was de economie verlamd en de persoonlijke situatie van de bevolking sterk verslechterd.

"De oorlog heeft zoveel verwoest. Het deed pijn om dat te zien. Zoveel kinderen zonder ouders die op straat moesten leven. Ik wilde daar iets aan doen. Je leeft niet alleen voor jezelf, maar je moet ook zorgen voor de mensen die niets voor zichzelf kunnen doen. Daar word je zelf ook blij van."

Rwanda was in die tijd een van de armste landen van de wereld. Daarom was er van de overheid nauwelijks hulp voor deze kinderen te verwachten. Marie en Nico richtten de ‘Stichting Weeskinderen Rwanda’ op en probeerden zoveel mogelijk geld in te zamelen om kleinschalige projecten in Rwanda voor de verbetering van de levensomstandigheden van weeskinderen en gehandicapten te ondersteunen. Door hun directe contact met de lokale bevolking weten ze zeker dat het geld goed wordt geïnvesteerd. In de periode 2000-2010 heeft de stichting vooral projecten van de ‘Broeders van het Woord’ gesteund, in Ndera en omgeving ten oosten van de hoofdstad Kigali. In de loop van de tijd zijn er projecten afgerond en nieuwe gestart met steun van de stichting. De laatste jaren zijn de activiteiten ook uitgebreid naar andere landen. Zo wordt er nu ook hulp geboden in Congo (Kinshasa) en Ghana. Dit was aanleiding voor een naamswijziging van de stichting naar 'Stichting Salome', die begin 2019 zijn beslag krijgt.

Kijk op de pagina "Projecten" voor meer informatie over de lopende en eerdere projecten.

Nog even terug naar de jaren na de genocide:

Veel kinderen in Rwanda leven op straat. Zonder eten, kleding, geld en toekomst. Het aantal weeskinderen, blinden en gehandicapten in Rwanda is schrikbarend hoog als gevolg van de oorlog en genocide in 1994. Bovendien zijn veel kinderen wees geworden, omdat hun ouders aan AIDS zijn overleden.

Om een indruk te geven van de situatie volgt hier een verslag van Jean de Dieu Turikunkiko, hoofd van een gemeenschap van broeders in Rwanda:

“De oorlog van 1994 heeft veel wezen en weduwen gemaakt. Er zijn geen centra om alle kinderen op te vangen. Het land is veel te arm. De kinderen gaan niet naar school, omdat ze geen geld hebben om het schoolmateriaal en -uniform te kopen. Er zijn kinderen van 10 jaar, die nog nooit naar school geweest zijn en ook nooit zullen gaan als niemand hen helpt, want ze hebben geen vader en moeder meer. Ze hebben geen familie meer. Ze leven op straat of in groepjes van 2 tot 6 kinderen in een klein oncomfortabel hutje, waarin het niet droog blijft wanneer het regent. Ze hebben geen dekens voor de nacht (die vaak koud is in Rwanda) en hebben heel weinig te eten. Ze leven in totale misère. Ze hebben geen mogelijkheid om zich te laten verzorgen als ze ziek zijn. De overheid bemoeit zich niet met ze. Ze zijn alleen gelaten.”

Marie en Nico Schipper hebben in januari 2001 een bezoek gebracht aan deze gemeenschap, waarmee ze al enige tijd contact hadden. Ze hebben zo met eigen ogen kunnen zien en horen wat de belangrijkste noden zijn. In 2003 en 2007 zijn ze opnieuw naar Rwanda geweest en hebben ze weer geld en goederen overhandigd aan de broeders ten behoeve van de weeskinderen. Daar hebben ze goed kunnen zien wat er sinds de vorige keer allemaal is verbeterd. Een nieuw bezoek in 2010 en ook in 2013 heeft geleid tot het opstarten van een paar nieuwe kleinschalige projecten.

Intussen blijven ze op allerlei manieren geld en goederen verzamelen ter ondersteuning van de activiteiten in Afrika. Zo verkopen ze iedere zomer fruit en groenten aan de weg, zijn er af en toe acties waarbij geld wordt ingezameld, en zorgen donateurs voor een regelmatige financiële bijdrage. De verkoop aan de weg begon ooit met het fruit van naburige fruittelers dat na het doorplukken bleef hangen. De laatste jaren is het assortiment, dat begon met bessen en pruimen, uitgebreid met andere fruitsoorten, groenten, pompoenen en bloemen, uit eigen tuin en van buren en kennissen. In de winter en het vroege voorjaar (van december t/m april) is er nog de verkoop van tulpen bijgekomen, zodat er het hele jaar door wel iets te vinden is in het kraampje. De opbrengst van dit alles komt volledig ten goede aan de projecten die de stichting steunt.

In Rwanda dragen de ontvangers van de hulp ook een steentje bij. Met gedroogd bananenblad maken ze prachtige wenskaarten, die de stichting te koop aanbiedt, vooral in de kersttijd.

Ook u kunt de kansarme kinderen en minder validen in Rwanda en andere Afrikaanse landen helpen! Bijvoorbeeld met een eenmalige of jaarlijkse bijdrage of met een automatische periodieke overschrijving. Met een bedrag van bijvoorbeeld tien euro per maand kan er voor een kind heel veel gedaan worden. Meer of minder mag ook. Uw bijdrage kunt u storten op rekeningnummer (IBAN) NL55INGB0007563963 t.n.v. Weeskinderen Rwanda te Schellinkhout. Neem hiervoor gerust contact op met Marie en Nico Schipper.


Dit weeshuis met 65 weeskinderen en vondelingen heeft de stichting een aantal jaren met diverse zaken geholpen.


In 2014 is de stichting een nieuw project gestart voor albino kinderen.

Kijk op de pagina "Projecten" voor meer informatie over de lopende en eerdere projecten.