Gepubliceerd op: 20-12-2018 18:47:27 door Nicoschipper

Op donderdag 3 juli zijn we vroeg opgestaan om hard te lopen. Daarna gingen we lopende de berg (+/- 1700 meter) af om naar de markt te gaan. 's Middags gingen we bij drie gezinnen met weeskinderen kijken. Zij hadden van de broeders geld gehad om nieuwe platen voor het dak te kopen. De oude platen zaten vol met gaten en in het regenseizoen stonden binnen plassen. Deze platen waren toch weer hergebruikt voor een stal of schuurtje. De moeders, die een stuk of vijf kinderen onder hun hoede hadden, wisten niet hoe ze ons konden bedanken. Vrijdag gingen we op weg naar Butare. De reis naar de geboorteplaats van Marie duurde zo'n 3 uur. Na een rondleiding door het dorpje ontmoette we de minister van justitie van Rwanda. Hij woonde daar ook en is een oude buurjongen van Marie. We overnachtten in een motel en de volgende dag gingen we naar het bos van Nyungwe vlak bij Kongo. We kwamen al snel bavianen tegen en een ander soort apen. Militairen in overvloed bewaakten het natuurreservaat. Het hoogste punt waar we doorheen reden was op ongeveer 3000 meter hoogte. Bij de douane van Kongo zijn we omgekeerd. Er was maar één brug als grensovergang, waar dus ook alle vluchtelingen overheen gekomen zijn. Op de terugreis wilden we kijken waar Nico had gewerkt, maar dat kon niet want daar was een militairkamp opgezet. Toen dook er plotseling een serval op in de wegberm. Dat was wel heel bijzonder. Die nacht was erg donker, omdat de stroom in een groot deel van Rwanda was uitgevallen. Ook de volgende morgen in het Nationaal Museum van Rwanda was het erg donker totdat de generator werd ingeschakeld. We gingen lunchen bij het meer waar Marie vroger water moest halen. Bij haar ouderlijk huis is haar moeder en nog twee andere familieleden, die in de burgeroorlog zijn vermoord, begraven. De dag tevoren had Marie daar een kaarsje aangestoken. Maandag zijn we eenm speurtocht begonnen naar kaarten om op te sturen. Daar hebben we een hele morgen over gedaan. Er zijn namelijk weinig kaartenwinkeltjes. De rest van de dag hebben we o.a. besteed aan het schrijven van die kaarten. Dinsdagmiddag hadden de broeders een druk programma voor ons. Eerst gingen we kijken bij de bouw van een tehuis door de broeders. Echt het hele gebouw is handwerk, zelfs de wapening van het beton maakten ze zelf. Met het geld dat wij hebben ingezameld hebben de broeders machines gekocht om meubels te maken. Ook demonstreerden ze een zelfgemaakte machine om bijvoorbeeld stoelpoten te maken. De leerlingen lieten zien hoe ze dat allemaal op de ouderwetse manier moesten leren. We kregen ook een demonstratie pottenbakken. In het breileslokaal zongen en dansten vrouwen voor ons om te badanken voor alles. Ik werd als eerste uitgenodigd om mee te dansen, maar van verbazing wist ik niet wat ik moest doen. Met een polonaise eindigde ons programma. Het was erg leuk om te zien hoe knap de broeders dingen maken om te verkopen. Geld dat we hebben ingezameld wordt hier heel goed besteed!